2019-08-10 | Terugblik

Als antwoord op...

Ik kreeg vorige maand een messenger-bericht van EL LE. Dat berichtje was voor mij even snel "verdwenen" als ik het had gezien (zonder te hebben gelezen), maar vanochtend kwam ik bij toeval wel dit hele bericht tegen, en leesbaar (voor mij 😊) deze keer. Ik begon vanmiddag om haar te antwoorden, eveneens via messenger, maar na een paar regels kwam ik eigenlijk al ruimte te kort of beter gezegd is een messenger-bericht-antwoord niet aan mij besteed. Maar dat kun je zelf lezen/zien wanneer je ziet hoeveel ik alweer getypt heb. 

Dus voor allen die er nog serieus over nadenken of al aan het plannen zijn, hier mijn "tips" of gewoon mijn verhaal, waar je zelf mee kunt doen wat jij wil.

De leukste vrijetijdsbesteding 

Hallo EL LE,

Wat leuk te horen dat je mij via mijn Pieterpad-blog gevolgd hebt. Dank ook voor de titel “PP heldin” 😀.
En geloof me, zoals ik het heb geschreven, zo is het ook echt gegaan 😀.

Vervelend dat je om diverse redenen niet hebt kunnen gaan. Heb jij nu al een nieuwe periode gepland? DOEN!
“Verwerken” van welke (onaangename/vervelende/verdrietige) problemen of gebeurtenissen uit het verleden dan ook, was niet mijn insteek c.q. doel om dit pad te lopen.
Ik ben verslaaft geraakt aan het wandelen in juli 2018 en zo is ook deze reis ontstaan. Ik wou ervaren wat het met mij zou doen, vooral het alleen zijn en alles wat daarbij hoorde. Maar ook ervaren wat het met mijn “brakke” lichaam zou doen. Dat het mijn hoofd lekker heeft opgeruimd was fijn meegenomen 😀. 

Mijn verhaal
Ik ben best een controlefreak en daarom had ik wel voor enkele dagen vooruit gepland. Denk aan slapen, eten, boodschappen. Zeker na het eerste weekend, toen ook mijn wederhelft zijn eigen weg weer ging. Tevens was dit mijn allereerste "reis" helemaal alleen. Dus ik moest het allemaal zelf organiseren, regelen, boeken etc.
Ik had ook de “slaapplek-vraag” al eens gesteld op de Facebooksite van het Pieterpad. Daar werd ik niet veel wijzer van, want iedereen doet het weer anders. Blijf dus bij je gevoel!

Slaapplaatsen regelen is mij erg goed afgegaan. Ook bij VodF. En ja, soms kon iemand niet, om welke reden dan ook. Maar da's niet erg als je een paar dagen vooruit boekt, dan zoek je een alternatief. Ik heb wel heel goed gekeken of de adressen zo dicht mogelijk aan de route lagen. Die eventuele extra kilometers lopen, daar zag ik best tegen op. Na een paar dagen alleen gelopen te hebben merkte ik dat ik elke dag meer kon loslaten (van mijn ijdelheid met ongeföhnde haren of het weinige make-up of de wandelkleding). Zo ook de boodschappen en het eten. Ik had genoeg gezonde repen, snelle jelles en noten bij me voor de hele tocht. Maar niet doen! Jammer van de ruimte en het gewicht. Plan ook dit voor een paar dagen vooruit. Bijna elk dorp of gehucht heeft wel iets in de verkoop wat eten betreft. Misschien kun je zelfs bij je slaapadres mee-eten, vragen staat vrij! Ik heb wel heel veel gemak gehad van mijn Guru app daarbij, want daarop kun je supermarkten, café’s en eetgelegenheden terugvinden en opzoeken.
Verder had ik slaapplekken bij familie, vrienden en in mijn eigen huis, omdat ik daar dichtbij in de buurt liep en met OV kon reizen of mijn wederhelft mij kon halen en brengen. Hier was ik ook zeer blij mee, want er hangt ook een kostenplaatje aan zo’n onderneming. Ik heb maar een kleine uitkering en heb daarom alles goed begroot. Ook wanneer geld geen issue zou zijn geweest, zou ik het nog zo gedaan hebben! Denk ook aan een post “onvoorziene”, al is het maar voor een extra treinkaartje, kopje koffie, een wat duurder slaapadres of een keer een uitgebreide maaltijd.

Dik verdiend

Bagage en ijdelheid
Bagage is zeer afhankelijk van welke periode je loopt, maar ook wie jezelf bent. Zelf had ik het internet afgezocht naar verschillende paklijsten. Wat heb jij nodig om je deze reis goed bij te voelen. Ik gebruik b.v. altijd make-up (o.a. potje bruin, lijntjes, mascara, blush) en heb zelfs een uitgebreide dure verzorgingslijn thuis staan. Ik ben op zoek gegaan naar alles in mini formaat en kwam dus uit op weinig spullen die super handig, praktisch en functioneel waren, maar waar ik mij wel goed bij voelde. En zelfs nu gebruik ik sommige nog 😀.
Ik föhnde mijn haren al sinds ……. maar die föhn kon niet mee! De kapper heeft haar opdracht in mijn geval super volbracht en knipte mij zo dat ik het aan de lucht kon laten drogen zonder mij ongemakkelijk te voelen.

Toen ik vorig jaar besefte echt verslaaft te zijn aan wandelen, heb ik mij goede wandelschoenen in een goede zaak aan laten meten. Zo ook mijn "grote vriend", mijn Osprey rugzak. De juiste wandelkleding had ik in het afgelopen jaar al bij elkaar gekocht en gespaard. Wanneer ik wandelaars zie lopen in “normale” kleding, krijg ik het al ongemakkelijk. Vooral omdat wandelkleding zoveel prettiger zit, beweegt en absorbeert. En voor het geld hoef je het echt niet te laten, zeker niet in de opruiming. Het is een must wanneer je net als ik, in één keer loopt en alles zo praktisch en lichtgewicht mogelijk moet zijn.
Zo ook ondergoed! Erg belangrijk, net als sokken. Ik koos voor Supernatural en Odlo ondergoed. Ja, dat is wat prijziger, maar let op de opruiming en de Limango website.
Dit ondergoed geeft geen irritatie door vervelende naden of haakjes. Het absorbeert, geurt niet snel en is sneldrogende en da’s superhandig wanneer je ’s middags je ondergoed mee wast onder de douche.
Ik had twee setjes mee, net als van de shirts en bermuda’s. Eén setje aan, één setje in de tas. Wandelsokken, ook zeer belangrijk. Neem de juiste en bezuinig er niet op. Neem ook meer mee, zodat je kunt wisselen bij warmte of nattigheid. En nieuwe inlegzolen!

De enige luxe die ik had was mijn zwarte zomerjurkje (ook van de Bever, kreukt niet), een onderjurkje en een paar lichtgewicht Skechers.

Wat had ik nog meer mee?
Een goed fleecevest, goed lichtgewicht regenjack, Buff (onmisbaar bij veel transpiratie, sowieso voor mij, ben er mee getrouwd nu 😀). Petje, wegwerpponcho, kleine paraplu, regenbroek (achtergelaten toen ik bij mijn moeder aankwam), vuilniszak (om op te zitten bv), waterzak, verfrissingsdoekjes, speciale handdoek (nooit nodig gehad, wel handig bij lekkage, absorbeert prima), mini portemonneetje waar mijn OV kaart, bankpas en ID bewijs en wat cash in paste. Mobiele telefoon met GPX app Guru (!), zwitsers zakmes, nagelknippertje, vijl, zonnebril, oplader(s), fototoestel (klein formaat) met extra SDcard. Pieterpadboekje in een plastic mapje beschermt tegen regen. Mijn dagelijkse medicijnen en een zelf bij elkaar gezocht EHBO tasje. Met daarin: pleisters, pijnstillers, Gehwohl voetencreme, diclofinac gel, diverse rolletjes tape en later ook nog blaarpleisters. En een klein rolletje wc papier!

Ik bekeek dagelijks wat mijn route was, hoe lang ik liep, wat ik op de route tegen kon komen aan koffie-, eetpunten en winkels, wat ik die dag, en misschien de volgende, echt nodig zou hebben, rekening houdend met het weekend en daardoor kon het lastiger zijn een slaapplek te vinden en was het iets drukker onderweg. Ik checkte dagelijks meerdere malen het weer op verschillende apps of sites. Zeker handig om te weten i.v.m. evt. mee te nemen regenkleding en een lange wandelbroek.

Mijn blog schrijven
Ik had een leuk reisboekblok gekocht om mijn verslag en belevenissen te kunnen opschrijven. Maar schrijven met een pen en met links is niet mijn sterkste kant meer sinds mijn motorongeluk en zo kwam ik bij blogger op internet.

In het begin schreef ik ’s middags direct na het douchen en eten na elke wandeling. Op de dagen dat ik alleen was en ook helemaal alleen liep, schreef ik ook overdag vaak een stukje als ik in de rust was. Hele stukken tekst bedacht ik me tijdens het lopen, vaak direct al na de start (buiten het tellen om 😀) .

Wanneer ik alleen was schreef ik via de app “notities” mijn verhaal en kopieerde die naar Blogger. Foto’s heb ik heel veel gemaakt met mijn compacte fotocamera, maar ook met mijn IPhone, omdat ik die in mijn blog kon invoegen. Om de foto’s van mijn fototoestel te kunnen invoegen in mijn blog, had ik een pc nodig om de foto’s eerst daarop te downloaden. Kon niet anders, want de app van Blogger werkt nog lang niet goed genoeg om alles via de Iphone te kunnen bewerken. En via internet zelf lukt ook niet, want daar blokt de site wanneer ik wilde scrollen. Gelukkig was mijn wederhelft, in de gevallen dat ik pc-loos was, bereid mij hiermee te helpen vanaf thuis.

Leuk optrekje toch?

En om op de opmerking van EL LE terug te komen dat ik ook nog tijd had/vond om naast de kilometers een blog te schrijven, dat heeft wel een paar uurtjes nachtrust gekost hoor.
Ook daar ik de foto’s meestal nog moest bewerken, ik fotografeer nl. altijd op z’n kop of zijwaarts, daar ik alles alleen met links kan en doe. Soms waren de foto’s te donker of scheef en ik stoorde me daar aan, dus die moest ik bewerken. Daarnaast vond (en vind) ik het leuk om allerlei links toe te voegen en dat kostte ook de nodige tijd en veel zoekwerk. Op de pc-loze dagen zat ik rond middernacht vaak nog met mijn wederhelft te appen om mijn blog online te krijgen zoals ik het wilde zien en hebben. En dat is  gelukt! Het gaf (geeft) mij veel voldoening en energie om te blijven bloggen gezien de leuke positieve reacties. En reacties zijn zeer welkom, dus doe/geef dat ook, al is het maar een duimpje of smiley!

Leef en geniet!

Nawoord

Wat zou ik anders hebben gedaan? Niet veel. Iets minder voedsel meenemen. Ik heb het onderweg gedropt nb. Zo ook de regenbroek, zelfs met regen niet aan gehad, maar juni 2019 was dan ook een prachtige zomermaand. Die paar kleine buitjes waren geen regenbroek waard vond ik. Misschien had ik iets beter voorbereid het OV tegemoet moeten treden, maar dan was mijn verhaal misschien ook een stuk saaier geworden. Eveneens raad ik aan meerdere oplaadsnoertjes mee te nemen wanneer je op GPX loopt en/of veel waarde hecht aan een werkbare mobiel. Voor mij was mijn IPhone onmisbaar. Ook daar mijn thuisfront mij zo kon blijven volgen via een speciale app. Ik was tenslotte wel een vrouw alleen. Ook nog eens met de nodige beperkingen, dus iedere gek die gek had willen doen …… Nee, ik ben ook niet bang of angstig uitgevallen, maar ben ook niet naïef geweest. Tart het noodlot niet, maar laat angst je niet leiden. Ik ben geen gekken tegengekomen en heb me nimmer bedreigt of angstig gevoeld.
De Pieterpadboekjes had ik meegenomen, maar amper open gehad, soms iets achteraf gelezen of opgezocht, meer niet. Toch vind ik dat iedere Pieterpadter deze moet aanschaffen, want daarmee is dit geweldige pad voor ons allen begaanbaar (soms ook erg lastig 😀).

Akela outfit, wie had dat ooit gedacht?

Dit is mijn verhaal, dit was mijn ervaring. Schiet me niet lek wanneer jij het anders doet/deed en/of beleefd of er überhaupt een andere manier op na houdt.
Doe wat bij jou past en volg vooral je gevoel. Wanneer je nog in de bedenkfase zit of twijfelmodus verkeert, stop denken, GA DOEN!
De beren lopen echt niet over de weg 😀.
Ik heb een hele hoge pijngrens en heb laten zien een vreselijke doorzetter te zijn wat deze reis betrof. Opgeven was geen optie en ook al heb ik het zwaar gehad, het was nimmer te zwaar voor mij dat ik zou (moeten) stoppen. Stoppen was denk ik alleen gebeurd wanneer mijn wederhelft mij een halt had toegeroepen. Hij heeft echt goed vanaf de zijlijn op mij gelet. Ik ging en ga nog wel eens over mijn grenzen heen nl. Ik heb wel de tijd genomen om mijn lichaam te laten herstellen, zeker mijn voeten. Nu, ook mijn vakantie zit erop, ga ik volgende week weer rustig mooie routes wandelen.

Voor mijn verdere wandelingen en soms avonturen, zie mijn andere blogpagina's.

https://jolandawandeltverder.blogspot.com/ 

https://jolandaisvrij.blogspot.com/

https://caminoportugese.wordpress.com/

Heb je nog vragen, kan ik je ergens mee helpen? Vragen staat vrij en word je wijs van.
Schrijf gerust een reactie, vermeld je naam, want je weet de mijne ook.