2019-06-06 | Top dorp

Top dorp Sleen

Zes komt veel voor in mijn huidige leven. Vandaag ook, de zesde etappe op de zesde dag van de zesde maand. Ik woon op huisnummer 66 en mijn wederhelft verjaart de zestiende van de zesde en is van bouwjaar zesenzestig. Als dit geen goede dag wordt?!

  

Nou.........

Ik had het er soms best moeilijk mee vandaag. Het opstaan ging prima, ontbijt was prima, het weer was ook prima (lekker fris na het buitje), de afstand zat me al wel dwars (24 km) en dat vervelende gevoel nam ietwat de overhand in mijn hoofd. Al tijdens de eerste kilometers. Eigenlijk had ik nog ff in bed willen liggen, nee ook weer niet, want dan zou ik me vreselijk schuldig voelen daar te liggen en niet te wandelen.

Maar mijn lijf wil liggen, mijn hoofd moet lopen.

En wie van de twee wint er dan? Precies, ik! 😀!

Vele kilometers groen verder, eerste stop had ik uitgezocht, een restaurant, Buyten genaamd. Ik was al 10 km op weg en da’s eigenlijk wel het punt van pijn, dorst, koffie, chagrijn. 

Dat laatste werd het vooral, de ENIGE horecagelegenheid langs de hele route van 24 km was gesloten!! ☹️😣☹️😣

Zie je wel dat het een zware dag wordt 😶.

Uiteindelijk heb ik de eerstvolgende bank tot mij genomen en alle andere Pieterpadters mochten zelf zoeken. Lekkerrrrrr! Op die manier denken en egoïstisch doen pept me dan iets op. Errug eigenlijk 🤭

Volgende stop ingelast bij het monument van de oprichters van dit pad. Grote stop, ik ben zoooo moe. Mijn rug doet pijn, mijn hakken voel ik en ik krijg het koud en dus bijna weer chagrijnig.

Een uur gezeten, foto’s kijken, even goed nadenken waarom dit leuk is en peptalk to myself. 

  

Dan komt toch een ommekeer in mijn gevoel. Die kilometers moet ik maken om bij mijn bed te komen, velen zijn mij voorgegaan, ik wil dit, dus ik DOE dit!

Geen zelfspot verder vandaag, even geen grappige woorden, ze komen gewoon niet. 

Dit was de minst goede dag voor mij, maar ook deze heb ik volbracht. En dat voelt zo GOED!

Welterusten, morgen gaan we weer lachen.