2019-06-08 | Overijssel, ik ben er!

Overijssel 

Vandaag wordt een stormachtig dagje en die ga ik samen met nichtje Brigitte lopen. Coevorden-Hardenberg, 19 kilometers wind. Ik laat weer een provincie achter me en kom als het ware thuis, mijn provincie Overijssel. 

Wat ook wel erg fijn is, lopen met mijn kleine vriend, mijn dagrugzak. Ik slaap de komende dagen bij mijn moeder en reis dan heen en weer naar start en eindpunt. Mijn grote vriend mag dus even uitrusten de komende dagen. Het loopt absoluut anders met zo’n gewicht op je rug.

   

Wij starten bij het station van Coevorden en na zo’n 300 meter moeten wij bij Hotel Talens de bocht om. Dat ging natuurlijk niet zonder eerst langs een toilet te gaan en dan ook maar even gelijk koffie bestellen. “Wilt u er wat bij?” Ach........ 😊🤭.

  

We lopen Coevorden al pratend en vooral lachend uit, dat wij de koffie met.... al gehad hebben en nu nog met een rugzak vol eten en drinken lopen, ach so what.

Via een mooi buitengebied lopen we naar De Haandrik, daar steken we de Vecht over. Er zijn stukken bij waar we gewoonweg moeite hebben vooruit te komen, zo’n harde wind. Wanneer we de brug over zijn hebben we even de wind in de rug en dan gaat het lopen ook een stukje makkelijker. Maar ‘t is van korte duur en aan de luchten te zien heeft deze dag nog wat voor ons in petto, en niet veel goeds (lees droogs).

Hoeveel water wacht ons?

Op mijn Guru app had ik al een café gevonden langs ons pad en daar gingen onze benen naar toe. We passeren de Vecht en direct zien we rechts een heel leuk uitziend caféetje, Mommeriete, en die moeten we gewoon binnengaan vinden we. Je komt binnen in een oude boerderij omgebouwd tot café en bierbrouwerij. Tegenover de bedstee nemen we plaats en zitten in een leuke en knusse “huiskamer” en besluiten maar om ons lunchpakket tot morgen te bewaren 😊😃.

Na een heerlijke lunch lopen we de wind weer in en vervolgen ons pad. We lopen het leuke dorpje Gramsbergen door en verbazen ons over de hoeveelheid kroegen. Als je je mededorpsbewoners hier niet wilt ontmoeten tijdens je stapavond gaat dat zeker lukken.

We worden door een aardige mannelijke Gramsberger samen op de foto gezet met de richtingsbordjes waarop de kilometers vermeld staan van het begin tot het eind van het Pieterpad.

Meneer loopt voor ons uit en staat al snel te praten met enkele andere dorpsbewoners. Wij passeren en we horen hem zeggen dat hij “die mooie dames” zojuist gefotografeerd heeft.  

We lachen even terwijl we ons omdraaien naar de groep heren. 

Glimlachend vervolgen wij ons pad en al snel lopen we in het buitengebied en betrekt de lucht nog meer. In no time scheurt de wolk open en daar lopen wij dan...... "De mooie dames" worden nat, heel errug nat. Heel veel water, hele harde wind recht voor, tot aan de onderbroek nat! Gelukkig alleen aan de voorkant! Brigittes afritsbroek was achter nog licht-donkerblauw, maar de voorkant was eerder zwart, zo nat. Gelukkig bleven mijn broekspijpen droog, want ik was slim genoeg om in bermuda te lopen. 😶

Een paraplu was onmogelijk vanwege de harde wind, dus blijven lopen om warm te blijven. Even later schijnt de zon even en drogen we weer aan door de wind. 

De tweede bui komt wanneer we net in de bossen lopen en daar is de paraplu goed te gebruiken.

Nadat we de N34 zijn overgestoken wordt het wel weer even tijd voor een korte pauze. Tenslotte hebben we beide nog een tas vol met koffie, thee, krentenbol, brood, Jameson 😶, banaan, snelle Jelle en chocoladekoeken. Brigitte giet stevig de drank in de kleine “kopjes” en de geur stijgt boven de koffie uit. Gadverdamme....... wat is het lekker.

We zijn klaar voor de laatste anderhalve kilometer en lopen wederom de Vecht over richting centrum van Hardenberg.

Voor mij is etappe 8 een feit. Weer 19 kilometer verder. Voor Brigitte weer 19 minder van de 1000 km. Morgen gaan wij samen weer kilometers maken, we hebben nog genoeg te bespreken, op naar Ommen.