2019-06-07 | Laatste stukje Drenthe

Nieuwe dag, nieuwe etappe

Goedemorgen deze morgen. 😀

Al was het gister de minst goede etappe voor mij tot dusver, de dag fijn afgesloten met een heerlijke maaltijd en in goed gezelschap van mijn gastvrouw Linda Dijkstra. Dank daarvoor! Super creatieve en interessante vrouw. Zelf heeft ze ook het Pieterpad ooit gelopen, wel in delen en in een andere volgorde, maar ontzettend mooi te horen waarom en hoe zij het heeft gedaan en beleefd.

Zevende etappe, ik ga naar Coevorden. 21 kilometer. 

Ik smeer alles in de tantum wat nu roept om smeersel en waar ik spieren voel waar ik het bestaan niet van af wist. Voetjes goed in de diclofenac en Gewohl, fris in de kleren en dan gaat het weer lukken vandaag.

Krakende wagens.......... 😀

   

Prima start van de dag. Ik loop de wijk uit en zo het Pieterpad op. In enkele stappen ben ik buiten het dorp en loop een bospad tussen de akkers door. Luie Everdina (voor een ieder buiten mijn zus om, lees:☀️) 😎staat al te stralen en dat werkt door op mijn humeur. Guus Meeuwis’ “Brabant” zingt in mijn hoofd (even daarvoor schalmde hij ergens uit de radio) en ik hoop maar dat het licht later deze maand daar aanblijft wanneer ik in de buurt ben.

Bij het zien van al het water in de Jongbloedvaart, laat mijn blaas ook van zich horen. Maar dat lost ik zo op. 😊

Mooie kilometers gemaakt. Heerlijk uitwaaien langs het Verlengde Hoogeveensche Vaart. 

Daar sluit net de brug en ik ben bijna overgestoken wanneer de brugwachter met een heerlijk dialect bijna zijn huisje uit struikelt en zegt beter aan de andere zijde te blijven lopen i.v.m. de wegversperring. "De volgende brug moet je toch weer over, dus blijf aan deze kant." Ik vraag nog of het handig is dit op de FB van het Pieterpad te zetten, maar dat vindt hij niet nodig zegt ie, terwijl hij op z’n fiets stapt. Hij zegt het ieder wel persoonlijk, maar moet nu snel wegfietsen naar de volgende brug, want de boot die hij zojuist heeft laten passeren moet ook daar nog doorgelaten worden. In het fluoriderende hesje fietst hij zo hard als ie kan, want de boot is er al bijna. Ik ben halverwege de beide bruggen wanneer hij mij weer tegemoet fietst, tegen de straffe wind in en hij wenst mij een fijne wandeling. Mooi baantje toch!

   

Volgens de gpx komt dadelijk een horecagelegenheid, dus koffietijd! Bingo vandaag, het is er echt. Zelfbediening op een camping, helemaal goed. En met mij vinden anderen ook deze plek en is het weer tijd voor een praatje. 

Iedereen vertrekt, ik loop even later weg. Mijn tempo ligt niet hoog, ik heb de tijd. Ook wil ik niets forceren. Gaat lekker zo!

De weg gaat tussen akkers door, het waait stevig, maar zeer aangenaam. Het is prachtig wandelweer. Enige tijd later schuif ik aan bij het echtpaar dat ook op de camping aan de koffie zat en weer is het gezellig.

Ik wacht nog even, eet rustig wat en neem mijn vriend weer op de rug, we gaan.

Guus Meeuwis heeft inmiddels plaatsgemaakt in mijn hoofd voor de inhoud van mijn rugzak. Wat heeft een mens nu eigenlijk nodig? En wat kan ik deze dagen nog achterlaten bij mijn moeder wat ik niet nodig heb? Sinds jaren loop ik nu met ongeföhnd haar, in bermuda en fluoriderend shirt en wandelschoenen. Dat had ik jaren geleden toch nooit gedacht ooit te doen, maar wat voelt het lekker opgeruimd!

De route gaat verder. Langs het Stieltjeskanaal loop je Coevorden binnen. En dan ben ik op de eindbestemming en heb ik wel een grote milkshake verdiend. 

Dag zeven zit erop, één volle week vol gelopen, 133 km verder nog maar 365 km te gaan.