2019-06-20 | Knijp je handen dicht

Dankbaar

Wat ben ik verwend de afgelopen twee dagen bij de tante van mijn wederhelft. Gisteravond heeft ze heerlijk gekookt met een lekker toetje na. Mijn wandelkleding mocht ook nog even door het sop, automatisch wel te verstaan. En hup Tante Ineke hangt het wel even op. “Ga zitten lieverd”, en dan staat er koffie 😊 met wat lekkers erbij 🤭. Ach morgen beginnen we weer 🙃.

Bedankt tante Ineke voor het super verblijf en met heel veel gezelligheid 😘.

Voor de wekker lawaai kan maken ben ik al op. Mijn grote vriend moet weer gepakt worden en dat vergt wat denk- en organisatiewerk. Eerst mezelf maar even verzorgen, zo ook mijn voeten. Die verdienen de meeste aandacht deze maand, anders was ik al niet zover gekomen. Voor het eerst in mijn wandelcarrière zag ik gisteravond een blaar aan mijn linker voet, uiterst rechts van de bal van de voet. Onuitgenodigd hé! Dat los ik wel even op. Ja, ik heb  tenslotte wel mijn chiropodiste diploma (jaaaa dat wisten jullie zekers nie 😊). Luierveiligheidsspeld (altijd handig) van links naar rechts, vocht weg, opgelost. 

Vanmorgen in de herhaling, maar dan met grof geschut daar blaar vannacht stiekem dicht is geslibd en vol is gelopen. Lange leve het Zwitsers zakmes! Mes erin van links door naar rechts en leeg laten lopen. Pleistertje strak opplakken. Bonjour blaar.

Waag het niet om weer van je te laten horen! 🤨

Tante Ineke brengt me ook naar het startpunt vandaag. Nog even een foto van mij met mijn grote vriend en een selfie van ons beide met de kerk van Gennep op de achtergrond. Ik ga van start! Dag 19, Gennep-Vierlingsbeek, al sla ik eerder af naar Groeningen, daar heb ik een VodF plek.

En bij de tweede markering in Gennep ben ik het spoor al bijster. Dacht ik niet langs de Niers te lopen volgens gpx, zegt mijn nieuwste versie PP-gpx (alle gpx routes opgevraagd voor vetrek, zodat ik de laatste versie van het pad heb) wel de Niers te volgen. Daarmee is de route ook direct 1,9 km langer geworden. Ach die kilometers doen er niet meer toe op zo’n tocht.

Langs de Niers is het mooi wandelen. Mooie vergezichten. Het pad loopt fijn (ja, ook daar heb ik reeds voorkeur in) en al rap eindigt hier Gennep. Hup het bos in dan maar. En daar gaan we weer.... klimmen! Oké klimmetje. Daarachter wacht weer wat moois.

Opeens stond ik aan een waterplas vol met waterlelies. Wit, geel, rood/paarsachtig en de zeven kikkertjes waren ook al druk met elkaar in conclaaf. Dit was een prachtig cadeautje op deze mooie, vroege, bewolkte, koele, vochtige ochtend.

Net voor het viaduct met de A77 even in de rust. Geweldig toch, heeft men een picknickset geplaatst op een drukke T-splitsing. Aldoor verkeer! Diegene die hier bekend zijn, scheuren in z’n drie de bocht door en gas erop. Super gezellig punt, wie dat heeft bedacht mag mij bellen. Maar ik was wel even blij met een bankje, eerder op de route was er niets (ja, paar achter elkaar in de zandbak, wanneer ik net een paar km had gelopen). Voor de volgende PP-ters (of iedere andere wandelaar of fietser) loop een stukje door, da’s ook niet top (langs een industrieterrein) maar wel beter. 

Dan volgt een mooi heide- en bosgebied, Quin. En op de heide is leven! Echte landgeiten! Jahaaaaa, ik wist het van mezelf, ook ik heb opgelet met het laatste Familie Zwiers familiedaguitje🐐. Daar steek je nog wat van op! 🙃

Aan het einde van dit spektakel wacht u Theetuin de Appelgaard. Toilet dus ook. Ik vind dat veelal nog fijner dan de rest. Grote vriend geparkeerd bij een zitje onder de overkapping, petje en bril eveneens (hoef ik niet te zoeken straks) en op mijn belgerinkel komt er een dame in de deuropening die mij vriendelijk de weg wijst. Eenmaal terug aan tafel komt zij kort daarop mijn bestelling opnemen. Een tafeltje tegenover mij zitten nog een meneer en mevrouw Pieterpad, die mij eerder bij de A77 hadden gepasseerd, aan de soep. Mijn thee en taart komen, het echtpaar gaat. Mevrouw van de theetuin, Anja, ruimt af en gaat zelf ook even zitten. Ja, dan kan je niet als een stel doofstomme gaan zitten loeren naar elkaar, dus wat doe je dan....... nee, niet appen, praten (ouderwets hé). Hele leuke bezigheid. Super leuk mens, hartstikke leuk mee gepraat. Wanneer ik mijn Buff pak en wil omdoen blijkt dat zij vluchtig mijn blog van de lekke koppakking had gelezen. Inmiddels de rest van mijn blogs denk ik ook wel. Groet Anja, was leuk je te ontmoeten.

En dan vliegt de tijd, maar de kilometers liggen dan stil.

Dus hop, fort! ‘t Is niet meer zo ver naar Groeningen. Dat is vandaag mijn eindpunt en VodF adres. Morgen pak ik het stukje naar Vierlingsbeek er wel bij.

Op mijn vraag of ik nog een supermarkt kan vinden in Groeningen moet Anja mij teleurstellen. Alleen nog een bakkerij in Afferden (de plek waar ik op dat moment zit). De laatste kleine supermarkt is reeds ten ondergegaan. 

Ik besluit door te lopen zonder de plaatselijk bakker te bezoeken. Genoeg suiker voor vandaag genuttigd, straks wordt ik nog hyper 😂🤣😂.

En zo loop ik het dorp uit en moet ik het water over, de Meuse, met het veer. Ik loop er op, één auto volgt en het ding vaart al. Heeft zeker haast? Heen en weer....

Aan de overzijde wacht weer zo’n totaal ander landschap. Hoge hagen met een brede zand/grindweg ertussen. Loopt lekker, ik ben gek op het geluid geworden. Ook ben ik benieuwd wat er de laatste week nog allemaal met me gebeurd en veranderd. Als dat maar goed komt 🤭.

De vlinders en de vogels vliegen zonder te kijken de weg over. Lijkt wel speelkwartier. Een kakofonie aan geluiden. Ik blijf op een ietwat opener plek in de haag even kijken wat de vogels allemaal uitspoken en hoop dat er één zo vriendelijk wil zijn om even stil te blijven zitten voor mijn lens. IJdele hoop helaas. Dan ga ik maar.

Het is geheel bewolkt inmiddels en een ietwat grijzige wolk drijft richting mijn pad. Tuurlijk waarom niet? Ga links of rechts de tuffels (piepers of aardappelen) besproeien, maar helaas ontkom ik ook niet aan de sproeiers. Even denk, en vooral hoop, ik de laatste 1,5 km nog te halen zonder plastic, maar daar zie ik al snel van af. Onder de beschutting van een boom verpak ik mijn grote vriend en mijzelf, paraplu in de aanslag, iPhone in het hoesje achter ‘t jak (regenjack) en da’s allemaal niet voor niets geweest want het regent inmiddels behoorlijk.

De straat waaraan mijn bed staat is gauw gevonden, huisnummer wat lastiger. Denk je na huisnummer 1 even uit je ooghoek te tellen ....... 11 is daar ongeveer, mooi niet, 1 heeft hier ongeveer het hele abc gekregen. Maar goed, 11 bestaat echt, ik ben hier echt! Wederom een hele leuke fijne plek bij gastvrije mensen, B&B bij Kiepke op Stok. Mooie ruime kamer, het ontbreekt mij aan niets. Gezelschap van twee Belgische mannelijke fietsers is gratis inbegrepen. We moesten wel even knobbelen wie het eerst gaat douchen 😉.

Ik zit nu zo de dag te overdenken. Wat heb ik gezien, hoe heb ik het beleefd, wat heb ik besproken met de verschillende mensen, maar vooral met Tante Ineke en Anja vandaag. 

Dit zijn de dagen waarop ik niet afzie en ervoor ga! Wat ben ik bevoorrecht dat ik dit nog mag meemaken en kan doen. Het had zo anders kunnen zijn. 

Voor pijn bestaan crèmepjes en pilletjes. Voor een fijn en gelukkig leven moet je doorzetten en karakter hebben (is mijn mening/ervaring. Dus schiet me niet af 🙃). En gezondheid.... da's puur geluk 🍀.