Groot konijn
Gisterenavond had ik de keus, uit eten bij het pannenkoekhuis den Tol of thuis eten bij tante Ineke.
Oké pannenkoek, lekkerrrrr 😊. Vlug even bij tante Ineke thuis van mijn rugzak ontdoen, even douchen, rugzakproof jurkje aan en go! Met natte haren, maar het maakt mij niet zoveel meer uit deze wandeling. Wat heeft een mens nu nodig?
Gezellig gegeten, voor Tante Ineke pannenkoek met asperges, ham en ei en voor mij spek-appel, en veel gepraat. Toen de serveerster de laatste keer langs kwam biechtte Tante Ineke op heeel graag hier te gaan eten vandaag, daar ze verzot is op aspergespannenkoek en dit was haar laatste kans, laatste week asperges.
Thuis heerlijk in de tuin, koffie, glaasje, praatjes. Het is altijd één en al gezelligheid bij haar.
Bedtijd. Er wacht een heerlijk bed op me, ontbreekt me hier aan niets. Echte Van der Bosch hé 😊👍💋.
Startpunt Groesbeek, eindpunt Gennep.
En ik wordt gebracht en gehaald 👍.
Dorp uit, Groesbeekse bos in. Bos betekent ook “zoek een plekje” en da’s zo gevonden.
Nu eerst maar eens wat kilometers maken, want er is slecht weer (onweer-bliksem-regen) op komst vanmiddag. 15 kilometer is goed te doen en ik heb me laten vertellen (dankjewel Tante 😊) dat het redelijk vlak is tussen Groesbeek en Gennep.
Ik ben 2,5 km op pad wanneer ik mijn Buff besluit te gebruiken als haarband, want het is duidelijk dat ik een lekke koppakking (citaat van mijn vader) heb, zweten joh 🥵.
Oprollen dat ding en koppie erin. Geen gezicht, maar ik word zo makkelijk.
Zo, grote vriend weer op de rug, slang over de schouder, zweetdweiltje in de nek, zonnebril op, gewone bril op de borst..... whahaha...... bril!!!!! 😮😮😮
Ik hoor jullie al weer lachen. Maar ik kon even helemaal niet lachen.
Jaha, schat, ik hoor het je zeggen; “Je hebt toch een touwtje voor je bril!!”
Ja heb ik ook, maar mijn brillen maken steeds ruzie wie er aan ‘t touw mag 😊.
Goed, bril kwijt, wat doe je dan? Bijna 2 kilometer teruglopen en al die tijd maar de vreselijkste dingen naar je hoofd geslingerd krijgen door jezelf. En maar hopen dat ie in het bos-toilet ligt en ik de juiste terug kan vinden.
Ik heb deze kilometers in no time afgelegd, als ik dat het gehele Pieterpad gedaan zou hebben tot nu toe, had ik al op de St Pietersberg gestaan.
Meneer het roodborstje wipt van tak naar tak een hele tijd met mij mee. Da’s een heel goed teken! Wc, welke was het? Nee, verder het bos in, want ik kon de tegemoetkomende auto vanmorgen nog net zien. Nee, hier niet, want ik had mijn grote vriend op een vlak stukje gras gelegd..... bleef weinig keus over, één blik naar links en daar ligt......‼️
Niet te lang over na blijven denken, terug naar waar ik gebleven was, ik heb 2 kilometer tijd in te halen en er is slecht weer op komst 🤭☔️.
Net voordat ik de bocht wil nemen waar ik eerder eindigde, kom ik het eerste PP-stel tegen. Ik attendeer ze op het bankje om de hoek en ze nemen dankbaar plaats. Ik loop door, heb geen recht om te zitten nu.
Op naar de Kiekberg, 79 mtr maar liefst. Hoezo, weinig klimmen 😮 ? Wanneer ik langs een akker loop begint het in de verte te rommelen en het spettert inmiddels zacht. Ik bedenk me tot aan de bosrand of ik mij en mijn grote vriend ga inpakken, maar zo ver komt het al niet eens. De weergoden zijn blijkbaar met me.
De berg op! Pas daar ga ik in de rust heb ik bedacht. Op die manier straf ik mezelf af voor mijn stommiteit, lopen!
De wandeling door het bos, de heuvels en de dalen, is prachtig. Ik loop over een bruggetje met water links en rechts, één van de drie meertjes van Sint Jansberg.
De natuur is hier zo mooi en indrukwekkend dat ik natuurlijk even niet kan multitasken en daardoor een afslag mis.
Jammer, want nu moest ik weer terug klimmen 😊.
Op de berg staat een bankje op mij te wachten. De andere Pieterpadters halen mij weer in. Ik zie hen pas weer wanneer ik op het terras neerplof van Eethuis de Diepen.
Ik vind het tijd voor een lekkere ijscoupe, welverdiend met deze warmte. Tas op de grond, Buff af en in de tas. Enkele tafeltjes rechts van mij zitten drie heren druk met elkaar in gesprek. Eén van hen nuttigt al vroeg een schone borrel en krijgt aldoor meer babbels en niet geheel geruisloos. Tafeltje tussen hen en mij in, zit een dame die al snel met de borrelman in gesprek raakt. Meneer complimenteert de dame aldoor en is duidelijk op meer uit (denk ik hé 🙃🤔).
Door al dit gedonder begint het nu echt hard te regenen, dus ook nog maar een cappuccino erin. Kwartiertje wachten en ik besluit te vertrekken daar het weer droog is. Terwijl ik het fietspad afwandel begint het alweer te regenen. Twijfel, twijfel.... wat doe ik? Jas, hoes, plu? De druppels worden groter, dus halt, in het plastic allemaal.
Nog geen kilometer verder heb ik het alweer zo warm dat ik maar weer stop, Buff uit de tas, op mijn hoofd, hoes van de tas, in de tas, plu in de tas, wandelen.
Via Genneperhuis, een aangelegd natuurgebied, loop ik na enige tijd het pittoreske stadje Gennep binnen.
Heet, heter, heetst, zon, heel af en toe een beetje wind. En dat voelt dan lekkerrrrr op zo’n warme dag. Nee, ik klaag niet, ik houd er van 🌻.
Wel realiseer ik mij dat ik het toch maar weer geflikt heb tot hier en het einde in zicht komt van deze prachtige belevenis. Het voelt ook een beetje als vakantie.
Even later voegt Tante Ineke zich bij mij en genieten we samen van de gezelligheid. We gaan huiswaarts, maar eerst nog even een foto van het jonge ooievaarsgezin dat hoog op het stadhuis zit.
Ik heb het weer gered. Met niet al teveel extra pilletjes. Mijn hakken zijn helemaal in love met de hiel-gel-kussentjes en de tape, ach.... ik laat ze maar 😍.
Ik weet wat ik voor je mee neem vrijdag.
BeantwoordenVerwijderenGebak? 😊
VerwijderenFijn zo'n lieve tante . Dat maakt alles net iets makkelijkere zo te lezen.
BeantwoordenVerwijderen