2019-06-12 | Eigen bed

Jolanda home

Na een heerlijk lange nachtrust (van 22.00 tot 08:30 uur) mag ik vandaag richting mijn huis wandelen. Lekker rustig opgestart, want ik heb de tijd. Manlief kan mij pas aan het einde van de middag oppikken en het is maar 15 km naar Laren. De weersvoorspellingen nog even checken en met een beetje mazzel wordt ik niet erg nat. 

Mijn lunchpakket gemaakt (dank aan moeders die weer voor lekkere bollen heeft gezorgd), ontbijt genuttigd en hop op naar het station. Mijn favoriete vervoersmiddel moet mij naar Holten brengen.

Oké, hoe pak ik dit aan vandaag? Gisteravond een hele aardige dame van de NS klantenservice aan de telefoon gehad en zij heeft e.e.a. rechtgetrokken waar ik scheef was gegaan 😊 Chapeau NS, dit is tenminste wel duidelijk voor ons “ouderen”. 

Ik ben ruim op tijd op het station (op kruipafstand van mijn moeders huis😀). Zo heb ik de tijd om rustig te overdenken hoe en wat te doen. Ik zie links in de grote hal (vroeger kocht je daar kaartjes aan de balie) een groot geel apparaat voor kaartjes. Eveneens rechts praalt een groot geel ding. Welke neem ik? Rechts, lijkt mij sneller gaan. Ik sta nog even te kijken naar rechts en links en mijn oog valt op de tekst aan de bovenkant van beide gele gevaartes. Links is toch anders, daar kan ook opgewaardeerd worden. Die wil ik!!!

Er gaat net een dame mij voor en ik ben zo vrij haar aan te spreken en te vragen of ik mee mag kijken wanneer zij opwaardeert. Mevrouw is zo aardig haar transactie te staken en behulpzaam als ze is, waarderen we samen even mijn ov kaart op. €15,- moet genoeg zijn denk ik. Helaas weet zij niet of “mijn” trein een gele NS of Blauwnet trein is. Dat moet ik dus nog zelf uitvogelen.

Ik bedank haar hartelijk en opgetogen loop ik naar het juiste platform (want zo noemen ze dat in Almelooooo). 

Het perron. Yes, ze zijn er nog, gele en blauwe paaltjes. Welke wordt het? Ik zie drie NS heren rechts naast de kiosk staan/zitten praten met elkaar. Ik denk: jij bent de mijne! (Geen voorkeur voor wie van de drie, maar drie weten vast meer dan mij 😊).

Dit is mijn geluksdag, ik zweer het je. De hoofdconducteur (stond op zijn batch) in eigen persoon wil mij graag helpen. Ik leg hem mijn dilemma voor, NS of blauw? NS! Ik loop blij naar het gele paaltje en meneer de hoofdconducteur loopt mij voorbij naar een rokende heer die een reprimande krijgt omdat hij buiten de rookzone rookt.

Mijn ov piept wanneer ik ‘m voor het NS paaltje houdt. Huh? Rood! Helluppppp meneer de hoofdconducteur! Hij pakt z’n kaartjesknipenovcontroleerapparaatje en checkt mijn ov. Het verlossende woord, saldo te laag, moet minimaal € 20,- zijn. GodfriedBomans denk ik, waarom stond dat niet bij het gele apparaat in de hal aangegeven? “U kunt hier ook opwaarderen”, zegt meneer de hoofdconducteur, wijzend naar rechts twee meter bij mij vandaan, naar een groot geel apparaat, wanneer hij toch lichtelijke frustratie bij mij ziet opkomen. Gered! So far.
Resumé, ik zit op het juiste platform, ingecheckt bij de juiste paal! Trein komt, wel 8 minuten te vroeg. Ik zit en kom aan in Holten en ben niet vergeten uit te checken voor het geval jullie dat misschien denken 🙃. Cliché: Je bent nooit te oud....... zelfs ik niet hopelijk.

Er wordt gewandeld, dag 12, etappe 12 Holten-Laren. Lekker, de grens weer over naar de Achterhoek. Is toch inmiddels thuiskomen voor mij.

Via wat boerenweggetjes, asfalt en grind, ben ik zo in het buitengebied. Het weer zit mee, bewolkt met af en toe een zielig zonnetje, maar wel korte mouwen, pijpen en zonnebrillen weer. 

Wanneer ik de weg omhoog moet om de A1 te passeren komt mij een (o)ma tegemoet fietsen met een kindje achterop. Wanneer zij dichtbij is steekt ze haar duim op en zegt vriendelijk en gemeend; “goed zichtbaar.” Ik antwoord bevestigend. Vandaag is fluorizerend roze mijn kleur 😃.

Na het viaduct plof ik op een picknicksetje neer dat bij een boer in de voortuin staat (op meters afstand van de voortuin, i.v.m. de privacy). Lunchtime. Een mooi ventje dat een knalgeel hesje draagt, komt langs fietsen en lacht breeduit naar mij. Hij nadert het talud en z’n kleine beentjes hebben moeite met trappen. Ik zit te glimlachen en kijk hem na. Twee cadeautjes, in the pocket.

Langs de Schipbeek is het prachtig en ik ben zo in gedachten dat ik de Schipbeek langer volg dan nodig is. Rechtsomkeer dan maar, extra kilometer! 

Ik verlaat Markelosebroek en kom in de gemeente Lochem, thuis 😃 in Gelderland.

Wanneer ik net even op een bankje zit begint het wat te druppelen, meer ook niet, op dat moment.

Voor de zekerheid mijn regenjas aan en paraplu in de aanslag voor het geval dat...

 

Ik ben weer on the road wanneer mijn wandelnichtje appt dat het in Haaksbergen behoorlijk regent. "Nee, bij mij druppelt het alleen nog maar wat." Even later passeer ik B&B Verwoldsehof, tevens Rustpunt. Daar zie ik een rek met PP-popjes hangen en besluit er één te kopen. Het is ook nog eens voor een goed doel, dus doen! Dus zien jullie een fris groen PP-poppetje meewandelen met een blonde dame in fluoriserend roze of groen of fris helder blauw, dan ben ik het 😃.

En zo wandel ik met nieuwe vriend het bos in. Er wordt nu serieus werk gemaakt daarboven van het bewateren van ons landje. Tijd voor drastische maatregelen, hoes om de rugzak, regenjas dicht, plu op. Het beetje mazzel is voorbij.

Al wandelend zijn mijn schoenen vriendelijk genoeg om ook wat water tot zich te nemen. Gore-Tex of niet, waterdicht zijn ze niet altijd. Duurt even en dan zijn ook mijn sokken doorweekt. Maar ach, de omgeving is prachtig!

                          

Landgoed Verwolde bereikt, nog zo’n 2 km te gaan. De wolken zijn gesloten inmiddels en ik pik het laatste bankje voor de finish nog even in. Mijn voeten hebben het zwaar, mijn hakken het meest. Terwijl ik daar zit Google ik even op pijnlijke hakken, maar de uitkomst is niet verrassend. Conclusie; nog 2 weken crème smeren en een paar pilletjes. Daarna is er ruimte voor rust.

Laren is gehaald, de kroeg gevonden en mijn taxi is bijna onderweg. 

Terwijl ik aan de cappuccino zit, laad ik alle elektra even op. Was mijn voeten even met vochtige doekjes en leg ze te rusten op de tegenoverstaande stoel (niemand die het ziet, ik zit in een hoekje bij een stopcontact). Wassen was niet overbodig, want er groeit van alles in mijn sokken 🙃. 

Terwijl ik mijn voeten even laat drogen begin ik alvast te schrijven voor dit blog. Op die manier loop ik nogmaals de route in gedachten en via mijn gemaakte foto’s.

Wanneer ik afreken hoor ik dat er drie Pieterpadters mij voor waren bij deze kroeg, maar Edgar was niet gespot. We bespreken de verbinding per openbaar vervoer en de barkeeper verteld dat een recent taxiritje van daar naar Holten startpunt
€ 98,- kostte. Ik ben blij dat mijn liefhebbende wederhelft elk moment kan verschijnen.